تاریخچه رشته دامپزشکی
با عبور کردن انسان نخستین از حالت شکارچی به کشاورز، علم دامپزشکی متولد شد و با گسترش اهلی کردن حیوانات، دامپزشکی اهمیت بیشتری پیدا کرد. با توجه به یافته های باستان شناسان از عمل جراحی بر روی جمجمه حیوانات در دوره قرون وسطی، می توان ریشه رشته دامپزشکی را در دوران پیدایش دامداری و انقلاب نو سنگی بیان کرد.
در زمان‌های قدیم در کشورهای مختلفی مانند هندوستان، ایران و… اهلی کردن حیوانات مخصوصا گاوهای وحشی رایج بود و دلیل این که امروزه نیز در هندوستان گاو یکی از نمادهای مقدس به شمار می رود همین موضوع است. در سال ۱۷۶۲ برای نخستین بار شخصی به نام کلاودی بورگلا در شهر لیون فرانسه اولین مدرسه دامپزشکی در دنیا را تاسیس کرد و سپس ۴ سال بعد در سال ۱۷۶۶ یک مدرسه دامپزشکی دیگر در مزون آلفورت تاسیس شد.
تا قبل از سال ۱۸۰ مدارس دامپزشکی در شهرهای وین، تورین، کپنهاک، پادوآ، هانور، لایپزیک، بولونیا، ناپل، برلین ، مونیخ، میلان، لندن و مادرید به صورت پشت سر هم تاسیس شدند. یکی از پیامبران فرستاده شده از سمت اهورا مزدا در سرزمین ایران زرتشت نام داشت و در کتابی به نام اوستا، که این کتاب در مورد اصول دامداری، درمان و پرورش حیوانات مطالب زیادی داشت. این کتاب در زمان اسکندر و حمله مغول ها آتش زده شد و از بین رفت. در یک کتاب دیگر به نام سفرنامه فیثاغورث برای نخستین بار طبقه بندی حیوانات نوشته شده بود و مطالب این کتاب بهره گرفته شده از کتاب اوستا بود. در آن دوران افرادی که علم دامپزشکی داشتند به پرورش و درمان حیواناتی مانند: اسب، گاو، گوسفند، شتر، سگ و طیور می پرداختند و در آن دوران از اهمیت و ارزش بالایی برخودرار بودند.
در ایران قبل برای وصف دامپزشکان از واژگان بیطار، ستورپزشک و ستوران پزشک استفاده میشد تا فرهنگستان ایران واژه دامپزشک را به صورت رسمی تصویب کرد و در زبان انگلیسی نیز به دامپزشک veterinary گفته می شود که این واژه برای اولین بار در سال 1646 توسط توماس براون به کار برده شد.